Կար մի մարդ և կնիկ։Նրանք շատ են վիճում իրար հետ, և մարդը մտածում է նրանց համար յեղ ու բրինձ է առնում բարեկենդանի համար։Քանի նա այնտեղ չէ կնիկը բողոքում է թե երբ նա կգա, այդ պահից մի-քանի րոպե հետո մարդը տուն է հասնում։Դուռը բացում է մտնում է տուն, և ասում․<<Այս յեղ ու բրինձը դիր լվացքի մեքենաի վրա, և պահիր մինչև բարեկենդանը գա>>կնիկը վերցնում է, և դնում լվացքի մեքենաի վրա։Մի քանի օր անցնում է կնիկը տեսնում է մի մարդէ տան կողքով անցնում, և գնում է հարցնում․<<Դու բարեկենդան նե՞ս>>մարդ մտածումա թե ինչ կլինի եթե պատասխանի հա, և ասում որ նաա։Կնիկը ասում է <<Բաս էս ինչքան պիտի սպասենք այ մարդ հոգնցեինք , սպասիր էս եղ ու բրինձը բերեմ տամ>>Կնիկը գալիս է և տալիս է յեղ ու բրինձը և գնում տուն։Մարդ տեսնում է եղ ու բրինձը չկա և հացնում է ուր է։Կնիկը պատասխանեց որ բարեկենդանինա տվել մարդ ջղայնանումա ասում <<Վայ դե մի խելքով հնարամիտ կնիկ էլի ունենաի>>
Եվ մարդը արագ վազում է նստում ձիու թամբին և արագ վազում ճամփին տեսնումա մարդ և հարցնում թե եղ ու բրնձով մարդ չի տեսել նա։Այդ հենց բարեկենդանն էր նա մտածումա թե ինչ կլինի եթե խաբի և ասեց որ այն կողմ է գնացել։Մարդը հարցնում է թե ձև գիտի իրան շուտ հասնելու նա էլ ասաց որ ոտքով նա որ գնա մեկ երկու մեկ երկու մինչև ձին դանդաղ գնա մեկ երկու երեք չորս մարդը ձին թողեց բարեկենդանի մոտ և վազեց բայց վերջում յեղ ու բրինձը ։Երբ մարդը հասնում է տուն, մարդն ու կնիկը նորից սկսին կռվել, իսկ բարեկենդանը թաքուն դռան ետևից նայում էր ու ծիծաղում։
թամբ, դուռ, խելք, հնարամիտ, լվացքի մեքենա։